PYCHA KROCZY PRZED UPADKIEM – relacja z DAVOS. Przez. Milionerstwo by Jan Fijor. -. 23 stycznia 2023. 177. 0. Dwa dni temu zakończyła się kolejna konferencja Światowego Forum Gospodarczego. Nawet światowe media głównego nurtu nie uznały jej za sukces. w nagraniu staram się zwrócić uwagę na powody braku entuzjazmu ze strony Pycha kroczy przed upadkiem. Tomasz Bochenek. 17 maja 2021, 16:58 Szymon Szydełko pracę z piłkarzami Hutnika rozpoczął w styczniu 2021 roku. Spięcie w obozie władzy. Sztabowcy prawicy pokłócili się na Twitterze. „Pycha kroczy przed upadkiem” https://rp.pl/polityka/art38600121-spiecie-w-obozie "Komuniści w 2001 roku byli przekonani, że będą rządzić bardzo długo. Wtedy Pan Bóg pokazał, że nie można być pysznym, że pycha kroczy przed upadkiem. Ta pycha doprowadziła ich do afery Rywina. Platforma udawała wtedy, że jest partią zmiany, partią antystemową. Co okazało się skrajnym nieporozumieniem" - powiedział dziś Jarosław Kaczyński na antenie Telewizji TRWAM. Sawicki do Tuska: Pycha kroczy przed upadkiem. W polityce nigdy nie mówi się nigdy, natomiast nie po to tworzymy wspólny projekt z Polską 2050, by za chwilę wrócić do budowania jednej listy Vay Tiền Trả Góp Theo Tháng Chỉ Cần Cmnd Hỗ Trợ Nợ Xấu. pycha poprzedza upadek tłumaczenia pycha poprzedza upadek Dodaj pride comes before a fall en Translations en Translations „Pycha poprzedza upadek” – jak jest napisane w hebrajskiej Księdze Przysłów. Pride goeth before destruction, as it is written in the Hebrew Book of Proverbs. Literature W Biblii czytamy: „Pycha poprzedza upadek, a duch wyniosły — potknięcie”. The Bible tells us: “Pride is before a crash, and a haughty spirit before stumbling.” jw2019 Może mniej popularne, ale równie prawdziwe jest to: „Pycha poprzedza upadek”. What’s less common, but equally true is, Pride comes before the fall. Literature Pycha poprzedza upadek, pomyślała. Pride before the fall, she thought. Literature „Pycha poprzedza upadek” (Przysłów 16:18). “Pride is before a crash.” —Proverbs 16:18. jw2019 Jak to było... Pycha poprzedza upadek? What was the phrase... Pride comes before a fall? Literature 18 Pycha poprzedza upadek, 18 Pride is before a crash, jw2019 18 W Biblii czytamy: „Pycha poprzedza upadek, a duch wyniosły — potknięcie”. 18 “Pride is before a crash, and a haughty spirit before stumbling,” we are told. jw2019 Jego los potwierdza trafność przysłowia: „Pycha poprzedza upadek, a duch wyniosły — potknięcie” (Przysłów 16:18). (Exodus 5:2; 9:17; Psalm 136:15) Pharaoh’s demise well illustrates the proverb: “Pride is before a crash, and a haughty spirit before stumbling.” —Proverbs 16:18. jw2019 Natchniony pisarz Księgi Przysłów oznajmił: „Pycha poprzedza upadek, a duch wyniosły — potknięcie. The inspired writer of the Proverbs states: “Pride is before a crash, and a haughty spirit before stumbling. jw2019 Biblia ostrzega: „Pycha poprzedza upadek, a duch wyniosły — potknięcie” (Przysłów 16:18). (Isaiah 39:1-7) “Pride is before a crash,” warns the Bible, “and a haughty spirit before stumbling.” —Proverbs 16:18. jw2019 Werset 18 tego samego rozdziału ostrzega: „Pycha poprzedza upadek, a duch wyniosły — potknięcie”. And Pr 16 verse 18 warns: “Pride is before a crash, and a haughty spirit before stumbling.” jw2019 Pycha poprzedza upadek (18) Pride is before a crash (18) jw2019 W Biblii czytamy: „Pycha poprzedza upadek, a duch wyniosły — potknięcie” (Przysłów 16:18). “Pride is before a crash, and a haughty spirit before stumbling,” warns the Bible. jw2019 Natomiast w Księdze Przysłów 16:18 powiedziano: „Pycha poprzedza upadek, a duch wyniosły — potknięcie”. (Proverbs 8:13) And Proverbs 16:18 states: “Pride is before a crash, and a haughty spirit before stumbling.” jw2019 Pycha poprzedza upadek. Pride cometh before the fall. Taki upór świadczyłby o pewnej mierze pychy, tymczasem Biblia mówi: „Pycha poprzedza upadek” (Przysłów 16:18). Such stubbornness would reveal a measure of pride, and the Bible says: “Pride is before a crash.” jw2019 „Pycha poprzedza upadek, a duch wyniosły — potknięcie” (Przysłów 16:18). “Pride is before a crash, and a haughty spirit before stumbling.” —Proverbs 16:18. jw2019 „Pycha poprzedza upadek, a wyniosłość — potknięcie” (Przysłów 16:18) “Pride is before a crash, and a haughty spirit before stumbling.” —Proverbs 16:18 jw2019 Pycha poprzedza upadek, ktoś powiedział. Pride goes before damnation, someone had said. Literature Będziemy raczej mieć w pamięci biblijne przysłowie: „Pycha poprzedza upadek, a duch wyniosły — potknięcie” (Przysłów 16:18). Rather, we will remember the Bible proverb: “Pride is before a crash, and a haughty spirit before stumbling.” —Proverbs 16:18. jw2019 Słusznie więc Bóg ostrzega: „Pycha poprzedza upadek, a duch wyniosły — potknięcie” (Przysłów 16:18; Rzymian 12:3). Thus, Jehovah warns: “Pride is before a crash, and a haughty spirit before stumbling.” —Proverbs 16:18; Romans 12:3. jw2019 Znacie to powiedzenie, że „pycha poprzedza upadek?”. You know that saying Pride comes before a fall? Literature Najpopularniejsze zapytania: 1K, ~2K, ~3K, ~4K, ~5K, ~5-10K, ~10-20K, ~20-50K, ~50-100K, ~100k-200K, ~200-500K, ~1M ....i czyż to nie smaczne ? TO NIE PYCHA- TO PYSZNE !!!!!!! Panie, daj mi siłę, abym zmienił to, co zmienić mogę; daj mi cierpliwość, abym zniósł to, czego zmienić nie mogę; daj mi mądrość, abym odróżnił jedno od drugiego. /Friedrich Christoph Oetinger/ Wpis dedykuję córce LILIANIE DORUCH PYCHA -to wysokie mniemanie o sobie, wyniosłość, zarozumiałość, zadufanie, arogancja, zuchwałość, hardość, także nieraz zbyt wygórowane pojęcie o sobie, nieprzystępność, wyniosłość. Mógłbym jeszcze długo wyliczać te przywary ludzkie związane z pychą. Pycha to pojęcie i postawa człowieka charakteryzująca się nadmierną wiarą we własną wartość i możliwości. Człowiek pyszny ma nadmierne mniemanie o sobie i jego wyniosłość często powoduje agresję. Z pychą również kojarzona jest duma –lecz ta cecha może być też szlachetna, urażona lub zraniona. Duma może człowieka rozpierać, natomiast pycha nadyma. Obie wyrastają z poczucia własnej wartości, ale trudno jest stwierdzić, gdzie kończy się duma, a gdzie zaczyna pycha. Pycha to nic innego jak próżność wynikająca z oceniania, wartościowania i porównywania. Jest egoizmem i fałszywą oceną własnej osoby. Każe nam stawiać samych siebie jak najwyżej, innych zaś niżej. Ponieważ pycha wynika z błędnego osądu, dlatego zaliczana jest do gatunku dewiacji intelektualnych jako zarozumiałość. Człowiek pyszny to nadęty i zadufany w sobie, który wierzy tylko w swoją wielkość. Pycha jest zwyczajnie niedostrzegalna, bo bardzo trudno jest uzmysłowić sobie, że jesteśmy mniej warci, niż nam się wydaje. Tymczasem do tej skłonności powinniśmy się przyznać i starać się ją kontrolować. Prowadzi ona bowiem do frustracji i stresu, gdyż sprawia, że nie umiemy przegrywać. Nie pozwala nam się pogodzić z zajęciem drugiego lub trzeciego miejsca. Ludzie pyszni zawsze podkreślają swoją nie zależność. Nie umieją również prosić, gdyż to uwłacza ich godności. Nie potrafią dziękować, ponieważ nie widzą powodu do wdzięczności. Również nie umieją przepraszać,przebaczać, podawać ręki na zgodę gdyż w ich charakterze nie leży przyznanie się do błędu. Pycha wkrada się na wszystkie płaszczyzny stosunków między ludzkich, nie pozwala przyjąć rady i porozumienia. Pycha bierze się z oceniania, wartościowania i porównywania. Jest egoizmem, skoncentrowanym na sobie, fałszywą oceną własnej osoby. Każe nam samych siebie stawiać wyżej, innych zaś niżej, niż jest w rzeczywistości. Ponieważ pycha wynika z błędnego sądu, zaliczyć ją należy do pyszny sądzi, że sam jest źródłem swoich czynów i pyszni się nimi przed otoczeniem, mając innych za głupców, którzy nie doceniają jego wielkości. Dalej, człowiek pyszny ma zaburzone poczucie sprawiedliwości i miłości do drugiego człowieka. Zajmuje się głównie podziwem dla siebie; z biegiem czasu drażnią go dobre strony innych, zaczyna ich lekceważyć i nimi pyszny niszczy porozumienie i przyjaźń, nie pozwala przyjąć racji, przyznać się do błędu i do niewiedzy Pycha ukryta jest w przeświadczeniu, że nie potrzebujemy innych , nawet tych najbliższych jak - ojciec czy matka. Czy jest mi lekko to pisać.......... Czy jest mi lekko o tym myśleć....... Ludzie pyszni źle się czują z równymi sobie albo stojącymi wyżej, dobrze im z ludźmi niższej rangi, którymi „rządzą”, oczekując pochlebstw i uznania. Człowiek pyszny kłamie, żeby umniejszyć rolę innych. Zamiast pychy - godność. By odzyskać poczucie godności, musimy zrozumieć, że niezależnie od tego, co nas spotkało i spotka ze strony innych – naszej wartości nikt nam nie zabierze. A czy pycha zawsze bierze się z niskiego poczucia wartości? Ta najbardziej skrajna pycha jest zawsze sposobem kompensowania sobie upokorzeń z przeszłości jakiego się doznawało. Tak więc jedynym wyjściem z traumy upokorzenia jest odzyskanie prawdziwej ponad osobowej godności. SUPER pychą i zarozumiałością lekceważysz znajomych, często przyjaciół i oczywiście swoich bliskich. Masz wszystko gdzieś, nie boisz się ludzi, nie boisz się Boga i doprowadzasz się do upadku. Najgorsze jest to, że zatracasz swój umysł ! Nadmierna wiara we własną wartość i możliwość, a także nadmierną wyniosłość . A Twoja nadzwyczaj wysoka samoocena oraz mniemanie o sobie często towarzyszy Tobie w nadmiernej agresji. Pychę i wyniosłość można porównać do narcyzmu, który widzi tylko siebie i uważa siebie za kogoś najlepszego, najmądrzejszego. Człowiek pyszny nie widzi problemów innych, staje się samolubny i apatyczny !!! Jak bardzo często rządzi nami egoizm, który krzywdzi zachowania innych ludzi. Czy potrafisz szukać przyczyn tego zjawiska. Spójrz w lustro i spytaj: Dlaczego to lubię? Czy mam za mało pewności siebie? Czy nie wiem jak z tym walczyć? Czy nie zasługuję na inne traktowanie? Dlaczego po pewnym czasie wszyscy mnie omijają ? Czy już muszę przyzwyczaić się do bycia kopanym. A uchachanym możesz być, ale tylko do czasu ! Liliana - wartością człowieka jest prawda i odwaga, tylko ludzie mali są tchórzliwi i zatracają poczucie własnej wartości, dlaczego o tym piszę, jak TY dobrze to wierz !!!!! - Ojciec A za pychą jest tylko upadek, czego ani TOBIE ani nikomu nie życzę.............. Pozdrawiam wszystkich serdecznie - Zenobiusz Doruch kontakt i komentarze..... @ Home Książki Cytaty Jacek Łukawski Dodał/a: ZojaHawryło Popularne tagi cytatów Inne cytaty z tagiem miłość - Tak? - spytała Justyna, czując, że oddałaby mu nawet całą swoją wełnę, gdyby teraz poprosił. - Tak? - spytała Justyna, czując, że oddałaby mu nawet całą swoją wełnę, gdyby teraz poprosił. Maria Różańska - Zobacz więcej - Nadal mnie pragniesz – stwierdził – i nadal kochasz. Nie przyznasz się do tego, ale ja to wiem. Nie bądź tchórzem Crevan! Nie bój się przyznać, że się pomyliłaś! Że nie wiesz, dlaczego Kenji chce cię tak usidlić! Zakładając ci na palec pierścionek czy obrączkę, nie wymaże z twojego serca tego, co do mnie czujesz! - Nadal mnie pragniesz – stwierdził – i nadal kochasz. Nie przyznasz się do tego, ale ja to wiem. Nie bądź tchórzem Crevan! Nie bój się przy... Rozwiń Anna Crevan Sznajder - Zobacz więcej - Wyjdź stąd! Ale już! Ty draniu! Nienawidzę cię! - Nie! Ty po prostu nie potrafisz mnie nie kochać! Kuso! Znów miał rację! Ale byłam wkurzona. - Wynoś się! Ale już! Spojrzał na mnie tak, że zadrżałam, potem wyszedł. - Wyjdź stąd! Ale już! Ty draniu! Nienawidzę cię! - Nie! Ty po prostu nie potrafisz mnie nie kochać! Kuso! Znów miał rację! Ale byłam wkurzo... Rozwiń Anna Crevan Sznajder - Zobacz więcej Inne cytaty z tagiem ludzie W życiu trafisz nieraz na ludzi, którzy mówią zawsze odpowiednie słowa w odpowiedniej chwili. Ale w ostatecznym rozrachunku musisz ich sądzić po czynach. Liczą się czyny, nie słowa. W życiu trafisz nieraz na ludzi, którzy mówią zawsze odpowiednie słowa w odpowiedniej chwili. Ale w ostatecznym rozrachunku musisz ich sądzi... Rozwiń Nicholas Sparks - Zobacz więcej Jedyni ludzie, którzy naprawdę wierzą w to, że "za pieniądze nie kupisz szczęścia", to ci, którzy nigdy nie musieli bez nich żyć. Jedyni ludzie, którzy naprawdę wierzą w to, że "za pieniądze nie kupisz szczęścia", to ci, którzy nigdy nie musieli bez nich żyć. Alex Marwood - Zobacz więcej Inne cytaty z tagiem pieniądze Dostatecznie wcześnie pojął, jaką rolę w życiu grają pieniądze: to one są środkiem umożliwiającym prowadzenie takiego życia, na jakie ma się ochotę. Kto ma pieniądze, może robić co zechce - kto ich nie ma, musi robić to, czego chcą inni. Dostatecznie wcześnie pojął, jaką rolę w życiu grają pieniądze: to one są środkiem umożliwiającym prowadzenie takiego życia, na jakie ma się... Rozwiń Andreas Eschbach - Zobacz więcej Trzeba skończyć z podatkowymi rajami, tymi pralniami brudnych pieniędzy! Nie można wprowadzać pewnych norm i jednocześnie dostarczać środków, pozwalających je ominąć. Trzeba skończyć z podatkowymi rajami, tymi pralniami brudnych pieniędzy! Nie można wprowadzać pewnych norm i jednocześnie dostarczać środków... Rozwiń Jean-Claude Izzo - Zobacz więcej (...) ludzie nie są w stanie sami się kontrolować, gdy w grę wchodzą władza i pieniądze. Taka jest nasza natura. Zniekształcamy prawdę dla własnych zysków. (...) ludzie nie są w stanie sami się kontrolować, gdy w grę wchodzą władza i pieniądze. Taka jest nasza natura. Zniekształcamy prawdę dla w... Rozwiń Harlan Coben - Zobacz więcej Przypowieści Salomona 16:18 NBGPrzed upadkiem idzie pycha; a przed ruiną wyniosłość Plany Czytania i RozważaniaZachęcanie i wzywanie cię do codziennego szukania bliskości z Bogiem. Portret Doriana Graya Oscara Wilde'a został opublikowany jednocześnie w miesięczniku Lippincott w Filadelfii oraz przez Ward, Lock and Company w Anglii w lipcu 1890 roku. W Anglii powieść została potępiona przez wielu recenzentów jako szokująca i niemoralna. Wilde próbował odnieść się do niektórych z tych zarzutów, pracując nad rozszerzoną wersją historii, która została opublikowana jako powieść pełnometrażowa w 1891 roku, wraz z przedmową, w której Wilde wyraził swoje artystyczne credo. Powieść koncentruje się na Dorianie, młodym mężczyźnie o wielkiej urodzie. Kiedy spotyka Lorda Wottona, ten inspiruje go wizją życia, w której dążenie do piękna poprzez zmysłową przyjemność jest cenione ponad troski etyczne czy moralne. Inny przyjaciel Doriana, artysta Basil Hallward, budzi jego próżność. W czasie podziwiania swojego portretu namalowanego przez Bazylego Dorian deklaruje, że oddałby swoją duszę, gdyby mógł pozostać wiecznie młodym podczas gdy portret się starzeje. Spełnia swoje życzenie, a portret pokazuje stopniowe zniekształcanie jego duszy, gdy pogrąża się w upodlonym i zbrodniczym wariacja na temat legendy Fausta, z echami upadku człowieka i mitu Adonisa oraz badanie związku między sztuką a temat miłości homoerotycznej nigdy nie jest wyraźnie określony (i nie może być, biorąc pod uwagę ówczesne konwencje), może być obecny w uczuciach Bazylego do Doriana. Mówi lordowi, że nie może być szczęśliwy, jeśli nie widzi Doriana codziennie. Jest zdenerwowany, gdy Dorian zaręcza się z Sybilą. Później wyznaje Dorianowi, że od pierwszej chwili, gdy się spotkali, wielbił go. Mówi: „Byłem zazdrosny o każdego, z kim rozmawiałeś. Chciałem mieć całego Ciebie dla siebie. Byłem szczęśliwy tylko wtedy, gdy byłem z Tobą. " Jest całkowicie zdominowany przez swoje uczucia do młodszego mężczyzny, które również przemieniają jego postrzeganie całego świata. Wszystko staje się dla niego cudowne z powodu Doriana. Basil przedstawia to, co w różnym ujęciu może być pociągiem homoerotycznym, jako pokusę ideału estetycznego. Wielbi Doriana, ponieważ piękny młody człowiek pozwala mu spełniać najwyższe ideały artysty. Mówi lordowi, że Dorian jest dla niego „po prostu motywem w sztuce”.Dorian stara się żyć zgodnie z przedstawionym mu przez Lorda poglądem na życie. Lord wierzy, że samozaparcie nic nie daje. Mówi Dorianowi, że ludzie nie powinni bać się własnych pragnień i impulsów, bo w nich tkwią ziarna spełnienia i radości. Jego credo brzmi: „uzdrawiać duszę zmysłami, a zmysły duszą”. Aby żyć pełnią życia, trzeba delektować się zmysłami każdą mijającą chwilą. Lepiej jest doświadczyć wszystkiego, co świat ma do zaoferowania, niż tracić czas na martwienie się o etykę lub moralność. Lepiej jest szukać piękna w kontemplacji sztuki i pięknych przedmiotów, niż wiązać umysł z intelektualnymi troskami i edukacją. Lord nazywa tę filozofię „nowym hedonizmem”. (Hedonizm definiuje się jako poszukiwanie przyjemności jako sposób na życie).Powieść przedstawia co najmniej dwa różne sposoby interpretacji tego tematu. Powieść można odczytać w kategoriach moralistycznych jako potępienie pobłażania sobie. W liście do Daily Chronicle z 30 czerwca 1890 r., Wilde sam starał się odpierać zarzuty, że książka jest niemoralna i stwierdził, że ma morał: „Wszelki nadmiar, jak również wszelkie wyrzeczenie przynosi własną karę. " Wilde odnosi się nie tylko do Doriana, ale także do Bazylego i Lorda Henry'ego. Basil (powiedział Wilde) za bardzo czci fizyczne piękno i stwarza w Dorianie przesadną próżność, podczas gdy Lord stara się być jedynie obserwatorem życia. Jednak wyjaśnienie Wilde'a nie jest zgodne z przedmową do powieści, którą dodał po opublikowaniu negatywnych recenzji. Przedmowa stwierdza, że sztuka nie powinna mieć nic wspólnego z możliwa interpretacja jest taka, że Dorian nie rozumie credo Lorda. W istocie wydaje się, że sam Lord nie żyje według niego. Jak stwierdził Wilde, pozostaje w życiu w dużej mierze widzem. Jego maniery są ospałe i kultywuje ironiczne oderwanie się od wszystkiego, nawet gdy opowiada się za namiętnym zaangażowaniem. Wydaje się, że niewiele robi w trakcie powieści poza wywieraniem psychologicznej dominacji nad Dorianem i uczęszczaniem na przyjęcia obiadowe wyłącznie po to, by szokować ludzi swoimi fraszkami. Ale pod koniec zwierza się Dorianowi: „Dorianie, mam własne smutki, o których nawet ty nic nie wiesz”.Wydaje się, że ideałem Lorda jest czerpanie wyjątkowej przyjemności z doświadczenia zmysłów, rozbudzania zmysłowego w każdej chwili istnienia, pozostając jednocześnie niezakłóconym, zachowując równowagę umysłu. To paradoks, ponieważ głoszonym ideałem jest jednoczesne zaangażowanie i niezaangażowanie w życie. Błąd Lorda polega na kultywowaniu jednego ideału - braku przywiązań - kosztem drugiego. Dorian popełnia odwrotny błąd. Żaden z nich nie jest w stanie spełnić teoretycznego celu nowego słynie ze swoich fraszek, a powieść dostarcza wielu przykładów, prawie wszystkie z nich wypowiedziane przez Lorda Henry'ego. Przedmowa Wilde'a do powieści zawiera również mnóstwo fraszek, z których wiele pokazuje jego chęć podważenia konwencjonalnych podstaw narracji leżą sugestie kilku mitów, w tym upadku człowieka, jak opisano w Księdze jako niewinny, piękny młodzieniec, nowo stworzony (w pewnym sensie) przez artystę / Boga - Bazylego Hallwarda, jest odpowiednikiem Adama w ogrodzie Eden przed Upadkiem. Lord Henry Wotton gra rolę Szatana. Kusi Doriana obietnicą pełniejszego, bogatszego życia, jeśli tylko będzie podążał za jego, credo. Dorian ma zbyt wiele dumy i egoizmu, by oprzeć się pokusie, więc upada. Jest też aluzja do średniowiecznej legendy o Fausta. Faust to człowiek, który sprzedaje swoją duszę diabłu w zamian za wiedzę i moc, tak jak Dorian targuje się, aby zachować wieczną młodość, nawet jeśli oznacza to utratę jego aluzja dotyczy klasycznego mitu Narcyza, który zakochuje się w sobie po zobaczeniu swojego odbicia w wodzie. Kiedy Lord po raz pierwszy widzi ten obraz, porównuje Doriana do Narcyza. Daje to wskazówkę co do próżności właściwej naturze Doriana. Lord może go kusić, ale w pewnym sensie wyciąga tylko cechy, które są już w nim po raz pierwszy opublikowano go w Anglii, Portret Doriana Graya spotkał się z burzą negatywnych recenzji, z których wiele zaatakowało książkę w zjadliwych słowach za rzekomą niemoralność. Na przykład Daily Chronicle zaatakował jego „zniewieściałą frywolność, wystudiowaną nieszczerość, teatralny cynizm, tandetny mistycyzm, jego nonszalanckie filozofie i skażający ślad jaskrawej wulgarności”. Anonimowy krytyk „St. James's Gazette” z jeszcze większym obrzydzeniem napisał: „nie chcąc urazić nozdrzy przyzwoitych osób, nie polecamy analizować [powieści]… to byłoby reklamowanie rozwoju ezoterycznej lubieżności ”. Krytyk ten zaryzykował nawet opinię, że byłby zadowolony, gdyby Wilde lub jego wydawcy zostali oskarżeni o opublikowanie nie wszystkie wczesne recenzje były nieprzychylne, negatywne wrażenie wywołane przez tych, którzy potępili książkę, wpłynęło na to, jak ludzie reagowali na nią przez dziesięciolecia. Fragmenty powieści zostały odczytane w sądzie przez prokuraturę podczas procesu Wilde'a o homoseksualizm w 1895 swoich esejach Wilde głosił doktrynę Paternalizmu z beztroską gracją i triumfalnym sukcesem. W powieści ta wymowna doktryna, mieszając się z ludzkimi realiami, sprowadza poważne kłopoty. Fabuła została rzekomo (ale prawdopodobnie nie w rzeczywistości) oparta na doświadczeniu Wilde'a w pracowni przyjaciela artysty, gdzie Wilde wyraził ubolewanie, że piękny młody człowiek na jednym z obrazów nie powinien kiedykolwiek się zestarzeć. (Inna wersja umieszcza incydent w pracowni malarki, która namalowała portret Wilde'a). W gotyckim tonie - Wilde przedstawia obraz, który: , jak temat obrazu ofiarowuje swoją duszę za cud, nabiera oznak wieku i moralnego upadku, podczas gdy jego piękny, zbrodniczy oryginał pozostaje bohaterowie, według późniejszej relacji Wilde'a, to trzy aspekty jego samego. Hallward jest cierpiącym i artystą; Dorian jest młodym estetą; Lord Henry jest dojrzałym filozofem . Ich kręte i fascynujące wędrówki po niejasnych psychologicznych głębiach przez sto lat utrzymywały czytelników, widzów, psychiatrów i krytyków w lekkim podnieceniu - i bez wątpienia nadal będą to robić w towarzystwie Hamleta, Peau de Chagrin Balzaca, Frankensteina Mary Shelley, rodziny Usherów Edgara Allana Poe, Draculi Brama Stokera i Stephena Dedalusa Jamesa Joyce' wersja Potrtetu to dobrze wyważona i ujednolicona powieść, wyrażona w muzycznym, jasnym i płynnym stylu, choć kwiecista jak stylowe meble wiktoriańskie. Obrazowanie dobrze służy centralnej wizji, która kontempluje cel istnienia istot ludzkich zaangażowanych w sztukę. Wilde formalnie wypiera się celu moralnego, ale jego książka udaremnia to wyparcie. Czy człowiek , który służy tylko sobie, może to zrobić doskonałe dzieło sztuki?Kiedy Wilde dodał sześć rozdziałów, aby stworzyć wersję książkową, przyczynił się do moralnej symetrii struktury, rozwijając opozycję między kodami Starego i Nowego Testamentu, która przenika jego pisma. Odrzucając Bazylego, rzecznika miłosierdzia Nowego Testamentu, Dorian wymusza konfrontację z rozgniewanym Bogiem, który sądzi i karze. Skoro skruchy nie można już wytworzyć od wewnątrz, zemsta musi być narzucona z góry. Dlatego w dodanych rozdziałach Wilde przedstawia Jamesa Vane'a, przedstawiciela kodeksu Starego Testamentu, który zastępuje Bazylego, aby stać się żywą siłą moralną drugiej połowy powieści. Podczas gdy Bazyli, dobry anioł Doriana, próbował poprowadzić go do łaski, Vane, anioł gniewu, zwiększa przerażenie winnego człowieka, gdy próbuje pomścić rozwścieczone bóstwo. Po morderstwie, niepokój, wsparty relacją między myśliwym a zwierzyną, nadaje ton Dorianowi. Bohater uznaje sprawiedliwość kodeksu moralnego Vane'a na krótko przed własną śmiercią.

pycha kroczy przed upadkiem biblia